Tego dnia 168 roku p.n.e. Rzymianie pokonali Macedończyków w bitwie pod Pydną
Bitwa pod Pydną była kulminacyjnym momentem III wojny macedońskiej, toczącej się od 171 roku p.n.e., kiedy to macedoński król Perseusz wystąpił przeciwko Rzymianom. Ci w sprawy Grecji zostali wciągnięci niespełna 50 lat wcześniej, w wyniku wewnętrznej rywalizacji o hegemonię, kiedy poszukujący sojuszników Związek Etolski zawiązał z potężnym sąsiadem sojusz.
Od tej pory Rzymianie coraz częściej angażowali się w wewnętrzne walki, wykorzystując je dla własnych celów. Pod pozorem niesienia pomocy uciskanym przez Macedonię Hellenom, umacniali swoją pozycję w Grecji. W 171 r. p.n.e. król macedoński – Perseusz postanowił usunąć niewygodnych przybyszy.
Nie był bez szans co pokazało jego miażdżące zwycięstwo pod Callicinus, lecz Rzymianie mimo słabości wynikającej z wieloletnich wojen z Kartaginą, dysponowali nadal siłami zdolnymi pokonać wroga. Senat „Wiecznego Miasta” zaniepokojony jednak brakiem sukcesów mianował nowego konsula – Emiliusza Paulusa.
Przybyły wkrótce do Grecji dowódca szybko zabrał się do przygotowań i wkrótce zmusił Perseusza do walnej bitwy. W pobliżu miejscowości Pydna, nieopodal wybrzeża egejskiego, doszło do starcia, które okazało się wręcz rzezią macedońskich wojowników. Około czterdziestotysięczna armia została wybita, a jedynie niewielkiej części, wraz z królem udało się zbiec.
Bitwa zakończyła nie tylko samą wojnę, ale też istnienie macedońskiego królestwa, podzielonego przez Rzymian na cztery republiki.
Fot. Peter Connolly
